Þegar tveir menn ákváðu að verða fóstbræður þá þurftu þeir að ganga í gegnum ákveðna athöfn. Besta lýsingin á slíkri athöfn er í Gísla sögu Súrssonar. Fyrst ristu menn upp grastorfur og festu þær á spjót þannig að hægt var að ganga undir þær. Síðan rispuðu þeir sig með hnífi eða sverði og létu blóðið drjúpa í moldina undir torfunum þar sem þeir blönduðu því saman við mold. Vinir sem gengu í fóstbræðralag sýndu að þeir voru jafn nánir og bræður. Þeir hétu því að sá sem lengur lifði myndi hefna hins.
